Lareto, enferruxar, arco da vella, salaio, condonábel
Dicían que era quen de pasar por baixo do arco da vella. O salaio da aldea cando morreu foi unánime. Era ben lareto, un defecto condonábel grazas á bonhomía. O último ramo de flores do cemiterio foi para o seu nome, a enferruxar no mármore do nicho, ollando como as silvas se fan as donas do adro.
